اسید هیدروفلوئوریک یک محلول فلوراید هیدروژن در آب است. فرمول شیمیایی آن HF است. این یک اسید ضعیف است اما بسیار خورنده و بسیار سمی است. این ماده می تواند شیشه ای را به اسید هگزا فلوروسیلیک اسید تبدیل کند. اگر با پوست انسان تماس پیدا کند می تواند موجب مرگ انسان شود. این ماده از واکنش فلوریت با اسید سولفوریک تولید می شود و یکی از کاربردهای اصلی آن در پالایش نفت خام است. همچنین برای ساخت مواد شیمیایی مختلف دیگر حاوی فلورین، از قبیل تفلون (پوشش در ظرف پخت)، فرن (عامل خنک کننده در تهویه هوا) و فلوئوروکربن ها (که به عنوان سوخت در قوطی های آئروسل) استفاده می شود. برای تمیز کردن فلزات نیز می توان از آن استفاده کرد. HF بسیار سمی است زیرا آن با یون های کلسیم در بدن پیوند می دهد و باعث می شود تا آنها نتوانند مورد مصرف قرار گیرند. هم چنین از آن به عنوان اسید، می توان برای تولید فلوراید و نمک های اسید هیدروفلوئوریک، استفاده کرد.

مقدمه:
شاید از همان اولین باری که اولین پیپ در میان لب های اولین پیپ کش قرار گرفته ، این سوال مطرح شده است که چگونه می توان اسموکی لذت بخش بدون گزش زبان و تجربه های ناخوشایند داشت .
شاید مهمترین دلیلی که بسیاری از پیپ کش های تازه کار بعد از چند بار سعی و تلاش ناموفق ، پیپ کشیدن را رها کرده اند ، حس ناخوشایند گزش زبان باشد و احتمالا به این باور رسیده اند که طرفداران پیپ و توتون شاید افرادی خود آزار هستند که از حس ناخوشایند گزش زبان ، لذت می برند .
اما باید گفت که گزش زبان به هیچ وجه حس طبیعی و نرمال در فرآیند پیپ کشیدن نیست .
متاسفانه بعصی از افراد تازه وارد به دنیای پیپ به درستی آموزش ندیده اند و با اطلاعات و دانش کافی قدم به این دنیا نمی گذارند و همین غفلت و کوتاهی یکی از مهمترین دلایل کنار گذاشتن پیپ کشیدن توسط اینگونه افراد است حتی قبل از اینکه دیواره پیپ آنها لایه کربنی به خود بگیرد .
پیپ کشیدن هنری برگرفته از مهارت های لازم برای این کار است و بهره بردن از این مهارت ممکن نخواهد بود جز با تمرین و تکرار و تبحر پیدا کردن در آنها و خوشبختانه این کار از هر کسی بر می آید و امکان انجام آن برای تمام افراد مشتاق وجود دارد